Zgodnie z zapowiedzią w mongolskiej relacji, dzielę się z Wami wrażeniami z przepięknej wyspy Olchon na którą dotarliśmy z Irkucka. Na samym dole kilka praktycznych informacji
:)
Przyjeżdżając na Olchon wiedzieliśmy, że chcemy zobaczyć więcej niż samą wioskę Chużyr i słynną Szamankę. Babuszka Galina, u której spaliśmy, zaproponowała nam, że przedzwoni do znajomego Buriata, który może nas zabrać na północną część wyspy, więc następnego dnia siedzieliśmy w rosyjskim UAZie i po szutrowych drogach przejeżdżaliśmy Olchon.
Wytrzęśliśmy się znowu na wybojach, ale musimy przyznać, że UAZ w porównaniu do Forda, którym dotarliśmy na wyspę, jest autem niemal stworzonym do jazdy offroadowej. Przynajmniej nie podskakiwaliśmy do sufitu, gdy samochód wpadał w dziury. Stary Buriat – Fiodor, zabrał nas w kilka przepięknych miejsc, gdzie zbieraliśmy szczęki z ziemi. Niestety był jeden minus tego wypadu… nie mogliśmy się cieszyć widokami w ciszy, która idealnie do nich pasowała. Oprócz nas w innych UAZach podróżowało sporo ludzi, głównie Chińczyków, o zupeeełnie innym temperamencie niż nasz;) Rozmowom, śmiechom i bieganiu od miejsca do miejsca z selfie-stickami nie było końca. No ale sami mieliśmy wylądować w przeciągu kilku tygodni w Chinach, więc potraktowaliśmy to jako rozgrzewkę.
Zobaczyliśmy miejsce dawnego, syberyjskiego łagru, w którym przetrzymywani byli ludzie z w sumie 27 narodowości, w tym Polacy (w roku 1956 r. ci, którzy przeżyli zostali zwolnieni do domów). Od połowy lat 50. do 70. miejsce zamieniono na wioskę rybacką, gdzie wyławiano i przerabiano osławione na całym Olchonie ryby – omule. Wioska niestety jest obecnie w ruinie.
Poza tym zatrzymywaliśmy się w wielu miejscach nad przepaściami skalnymi i to one robiły na nas największe wrażenie. Swoją drogą część skał, z których „zbudowana” jest wyspa, podobno ma wartość jubilerską.
Pojechaliśmy także na najbardziej wysunięty na północ przylądek Choboj, który służył kiedyś jako święte miejsce obrzędów religijnych. Przylądek od strony morza przypomina profil kobiety, która według legendy została ukarana za zazdrość i zamieniona w skałę. Ma w takiej postaci pozostać dopóki na świecie będzie istniało zło. Więc bidula trochę za skałę porobi;)
Tutaj zrobiliśmy przerwę na obiad i zajadaliśmy się zupą rybną, oczywiście z omula, którego warto spróbować będąc w miejscu, z którego się wywodzi. Później grzaliśmy się przy czaju, zaparzonym na ognisku i wsuwaliśmy rosyjskie ciastka i cukierki.
W drodze powrotnej zajechaliśmy na kamienistą plażę, jedyną na wschodzie, na którą można zjechać samochodem. Tutaj przekonaliśmy się jak lodowaty jest o tej porze roku Bajkał. Chociaż Olo przez chwilę myślał, czy się nie wykąpać w jeziorze, w końcu morsował zimą w Bałtyku!
Po takiej kilkugodzinnej wyprawie idealną opcją było skorzystanie wieczorem z bani. Serio, nie przypuszczałam, że będę miała tyle radochy z sauny i kąpieli w chłodnej wodzie. Bania to must do będąc nad Bajkałem.
Na wyspie Olchon byliśmy w sumie tylko dwa dni i trochę żałowaliśmy, że od razu kupiliśmy bilety powrotne i nie zostaliśmy tam jeden dzień dłużej (na nasze pocieszenie w dniu wyjazdu pogoda była słabiuuutka). Na tej jedynej wyspie na Bajkale, którą zamieszkują ludzie jest naprawdę pięknie!
Polecamy również wybrać się na zachód słońca na Szamance. Ta wyspa naprawdę ma w sobie to "coś"!
Nocleg kosztował nas 450rub/noc/osoba (25zł) - cena poza sezonem. Bania kosztuje 250rub/osoba (14zł). Wycieczka UAZem to koszt 1780rub/dwie osoby (100zł). Bus z Irkucka na Olchon kosztuje 600rub/osoba (34zł). W cenę wliczony jest bagaż.
Zdecydowanie! Tym bardziej, że obecny kurs rubla dobrze wpływa na budżet:) A Olchon jest przepiękny. Trzeba jednak pamiętać, że nie ma tam kanalizacji i bieżącej wody, więc cofamy się trochę w czasie (wychodek itp).
Przyjeżdżając na Olchon wiedzieliśmy, że chcemy zobaczyć więcej niż samą wioskę Chużyr i słynną Szamankę. Babuszka Galina, u której spaliśmy, zaproponowała nam, że przedzwoni do znajomego Buriata, który może nas zabrać na północną część wyspy, więc następnego dnia siedzieliśmy w rosyjskim UAZie i po szutrowych drogach przejeżdżaliśmy Olchon.
Wytrzęśliśmy się znowu na wybojach, ale musimy przyznać, że UAZ w porównaniu do Forda, którym dotarliśmy na wyspę, jest autem niemal stworzonym do jazdy offroadowej. Przynajmniej nie podskakiwaliśmy do sufitu, gdy samochód wpadał w dziury. Stary Buriat – Fiodor, zabrał nas w kilka przepięknych miejsc, gdzie zbieraliśmy szczęki z ziemi. Niestety był jeden minus tego wypadu… nie mogliśmy się cieszyć widokami w ciszy, która idealnie do nich pasowała. Oprócz nas w innych UAZach podróżowało sporo ludzi, głównie Chińczyków, o zupeeełnie innym temperamencie niż nasz;) Rozmowom, śmiechom i bieganiu od miejsca do miejsca z selfie-stickami nie było końca. No ale sami mieliśmy wylądować w przeciągu kilku tygodni w Chinach, więc potraktowaliśmy to jako rozgrzewkę.
Zobaczyliśmy miejsce dawnego, syberyjskiego łagru, w którym przetrzymywani byli ludzie z w sumie 27 narodowości, w tym Polacy (w roku 1956 r. ci, którzy przeżyli zostali zwolnieni do domów). Od połowy lat 50. do 70. miejsce zamieniono na wioskę rybacką, gdzie wyławiano i przerabiano osławione na całym Olchonie ryby – omule. Wioska niestety jest obecnie w ruinie.
Poza tym zatrzymywaliśmy się w wielu miejscach nad przepaściami skalnymi i to one robiły na nas największe wrażenie. Swoją drogą część skał, z których „zbudowana” jest wyspa, podobno ma wartość jubilerską.
Pojechaliśmy także na najbardziej wysunięty na północ przylądek Choboj, który służył kiedyś jako święte miejsce obrzędów religijnych. Przylądek od strony morza przypomina profil kobiety, która według legendy została ukarana za zazdrość i zamieniona w skałę. Ma w takiej postaci pozostać dopóki na świecie będzie istniało zło. Więc bidula trochę za skałę porobi;)
Tutaj zrobiliśmy przerwę na obiad i zajadaliśmy się zupą rybną, oczywiście z omula, którego warto spróbować będąc w miejscu, z którego się wywodzi. Później grzaliśmy się przy czaju, zaparzonym na ognisku i wsuwaliśmy rosyjskie ciastka i cukierki.
W drodze powrotnej zajechaliśmy na kamienistą plażę, jedyną na wschodzie, na którą można zjechać samochodem. Tutaj przekonaliśmy się jak lodowaty jest o tej porze roku Bajkał. Chociaż Olo przez chwilę myślał, czy się nie wykąpać w jeziorze, w końcu morsował zimą w Bałtyku!
Po takiej kilkugodzinnej wyprawie idealną opcją było skorzystanie wieczorem z bani. Serio, nie przypuszczałam, że będę miała tyle radochy z sauny i kąpieli w chłodnej wodzie. Bania to must do będąc nad Bajkałem.
Na wyspie Olchon byliśmy w sumie tylko dwa dni i trochę żałowaliśmy, że od razu kupiliśmy bilety powrotne i nie zostaliśmy tam jeden dzień dłużej (na nasze pocieszenie w dniu wyjazdu pogoda była słabiuuutka). Na tej jedynej wyspie na Bajkale, którą zamieszkują ludzie jest naprawdę pięknie!
Polecamy również wybrać się na zachód słońca na Szamance. Ta wyspa naprawdę ma w sobie to "coś"!
Nocleg kosztował nas 450rub/noc/osoba (25zł) - cena poza sezonem.
Bania kosztuje 250rub/osoba (14zł).
Wycieczka UAZem to koszt 1780rub/dwie osoby (100zł).
Bus z Irkucka na Olchon kosztuje 600rub/osoba (34zł). W cenę wliczony jest bagaż.